Kominy znalazły się wśród tych wyrobów budowlanych, które podlegają szczególnemu nadzorowi rynku. Obowiązuje na nie głównie systemy oceny zgodności 2+. System ten, jest to taki w którym w procesie produkcyjnym częściowo bierze udział jednostka zewnętrzna nie związana z zakładem produkcyjnym np. INiG.
Kominy podlegają zarówno przepisom krajowym jak i europejskim. Co najważniejsze powinny posiadać odpowiednie właściwości użytkowe, które to powinny być utrzymane w całym okresie eksploatacji komina. Właściwości użytkowe deklaruje producent w Deklaracji Właściwości Użytkowych lub Krajowej Deklaracji Właściwości Użytkowej.
Producent może nadać znak CE na kominy, dla których obowiązują europejskie normy zharmonizowane. Są to takie normy, które znajdują się wykazie norm zharmonizowanych publikowanych w dzienniku urzędowym Unii Europejskiej, i zawierają odpowiednie załączniki ZA. Są to wspólne wymagania dla wyrobów produkowanych i wprowadzanych na rynku europejskim. Dla takich wyrobów wystawiamy Deklaracje Właściwości Użytkowych.
Jeśli norma nie jest normą zharmonizowana, a znajduje w zbiorze polskich norm, i oczywiście wyrób jest wyrobem budowlanym zgodnie z odpowiednim rozporządzeniem to można nadać znak B i wystawić Krajową Deklarację Właściwości Użytkowych. (Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania i znakiem budowlanym).
Jeśli na dany wyrób budowlany nie ma odpowiednich norm, to są jeszcze inne możliwości wprowadzenia takie wyrobu do obrotu, poprzez Europejskie Aprobaty Techniczne lub Krajowe Oceny Techniczne. Oczywiście musi to być zrobione zgodnie z obowiązującymi przepisami zarówno krajowymi jak i europejskimi.
Jeśli wyroby kominowe został oznaczony znakiem CE lub B to znaczy, że zostały poddany bardzo rygorystycznemu systemowi oceny zgodności 2+. To również oznacza, że wyroby te maja duży wpływ na ogólne bezpieczeństwo budynków.
Na wyrobach kominowych możemy spotkać się z ich oznakowaniem z normy i przepisów europejskich i krajowych. Co one oznaczają. Przykładowe oznaczenie takiego wyrobu kominowego to:
PN-EN 1856-1:2009 T450 N1 W Vm L50060 G100
Co ono oznacza:
PN-EN 1856-1:2009 – jest to numer normy i rok jej wydania na podstawie której wprowadziliśmy to oznaczenie wyrobu. PN-EN – jest normą europejską EN wprowadzoną do zbioru polski norm PN.
Następnie T450 – jest to maksymalna temperatura pracy z jaką system kominowy może pracować w sposób ciągły czyli 450st.C. Dla kominów żaroodporny będzie to temperatura 600 st.C i T600. Wyższych temperatur niż 600st C norma PN-EN1856-1 nie przewiduje. Dla kominów spalinowych SKS, czy paletowych SPP, będzie ograniczenie temperaturowe do 250st C ze względu na materiał uszczelki i wtedy oznaczamy taki element kominowy symbolem T250.
Kolejne oznaczenie to N1 – jest to klasa ciśnienia, mówiąca o szczelności komina przy podciśnieniu 40Pa. Inne klasy to P i wymagana szczelność przy podciśnieniu 200Pa lub H i 5000Pa.
I kolejne W – oznacza odporność na działanie kondensatu „Wet” (mokry) lub D „Dry” (suchy). Czyli W są to elementy, w których może występować kondensacja pary wodnej i mogą pracować na mokro. D są to elementy, które mogą pracować z suchym odprowadzeniem spalin, gdzie kondensacja nie występuje.
Oznaczenie Vm – jest to odporność materiału na korozję. Na wyrobach możemy spotkać się z oznaczeniem V1, V2, V3 lub Vm. 1,2,3 – oznacza, że producent komina sam określił klasę odporności na korozję materiału z którego zostały wykonane elementy kominowe. Natomiast Vm oznacza, ze przyjął klasę materiału zgodnie z atestem hutniczym.
Złożone oznaczenie L50060 – dotyczy rodzaju i grubości materiału z jakiego wykonany jest kanał spalinowy. I tak pierwsze dwie cyfry oznaczają rodzaj materiału wg tabeli w normie PN-EN1856, gdzie 50 oznacza gatunek materiału 1.4404, a np. gdyby zamiast 50 było 20 to by oznaczało że został zastosowany materiał w gatunku 1.4301. Pozostałe gatunki materiału i ich oznaczenie można znaleźć w normie. Pozostałe 3 cyfry 060 oznaczają grubość materiału z jakiego został wykonany element i to oznacza grubość 0,6mm. Gdyby było 100 to by znaczyło, że zastosowano materiał o grubości 1,0mm.
Pozostało G100 – gdzie G oznacza, że były robione badania wytrzymałościowe na pożar sadzy i taki komin jest na to odporny. Badanie to polega na nagrzaniu komina do 1000stC i utrzymanie tej temperatury przez okres około 30min. W tym czasie należy zmierzyć gazoszczelność oraz odkształcenia rur.
100 to odległość komina od elementów palnych wynosząca 100mm. To znaczy, że podczas badań na pożar sadzy w odległości 100mm od komina temperatura nie może przekroczyć 100stC.
Gdyby w oznaczeniu pojawiło się O zamiast G, to znaczy, że komin nie jest odporny na pożar sadzy i tego typu badania wytrzymałościowe nie były robione.
Natomiast podczas badań termicznych takiego komina, maksymalna temperatura powierzchni materiałów palnych otaczających badany komin z zachowaniem podanych odległości, tutaj 100mm i w nominalnej temperaturze roboczej, w naszym przypadku 450stC nie powinna przekroczyć 85stC.
To by było prawie wszystko na temat oznaczenia elementów kominowych wg normy PN-EN 1856-1.
Pozostaje temat znakowania gotowych kominów, dokumentów sprzedażowych, oznaczeń i informacji im towarzyszących zgodnie z obowiązującymi przepisami.