Systemy kominowe SWK i SWKŻ są to jednościenne wkłady stalowe kwasoodporne do kominów ceramicznych pracujące w podciśnieniu.
SWK – to System Wkładów Kominowych
SWKŻ – to System Wkładów Kominowych Żaroodpornych
Wkłady kominowe SWK wykonywane są z blach stalowych chromoniklowych kwasoodpornych w gatunku 1.4404 (oznaczenie wg normy DIN) o grubościach
ścianek od 0,5-1,0mm. Stosowane są głównie do odprowadzenia spalin z urządzeń opalanych gazem, olejem opałowym i peletem. Maksymalna temperatura pracy takiego wkładu kominowego to 450st C. Przykładowe oznaczenie elementu takiego wkładu to: PN-EN1856-2:2009 T450 N1 W Vm L50xxx G 500.
Wkłady kominowe SWKŻ wykonywane z blach stalowych chromoniklowych żaroodpornych w gatunku 1.4828 (oznaczenie wg normy DIN) o grubościach ścianek od 0,8-1,0mm. Stosowane są głównie do odprowadzenia spali z urządzeń opalanych paliwem stałym – tj. drewnem. Maksymalna temperatura pracy takiego wkładu kominowego to 600st C. Przykładowe oznaczenie elementu takiego wkładu to: PN-EN1856-2:2009 T600 N1 W Vm L99xxx G 500-99=1.4828
Wkłady kominowe stosowane są wewnątrz budynków w nowo budowanych kominach lub starych, gdy modernizujemy kotłownie i zmieniamy rodzaj paliwa. Wykonane z blach chromoniklowych są odporne na działanie wilgoci, więc zabezpieczają te ceramiczne kominy przed ich zamakaniem. Para wodna zawarta w spalinach wykrapla się na chłodnych wewnętrznych ściankach komina i w postaci kondensatu spływa do miski na dole komina, następnie jest odprowadzana przez rurkę do kanału odpływowego. Zjawisko kondensacji może występować w momencie rozruchu kotła lub cyklicznej jego pracy. Zaletą takich wkładów jest ich duża odporność na działanie kwasów, głównie kwasu siarkowego. Posiadają również dużo mniejszą chropowatość powierzchni od tradycyjnych murowanych kominów, co znacząco zmniejsza opory przepływu. Temperatura spalin odprowadzanych w takich kominach najczęściej nie przekracza temp. 250°C. Każdy element rurowy wkładu posiada z jednej strony kielich, a z drugiej nypel. Montuje się je wsuwając jeden koniec rury w odpowiednio roztłoczony kielich drugiej. Montaż wkładu odbywa się zawszy kielichem do góry. Podobnie montaż przyłącza do trójnika 45st. odbywa się kielichem do góry. Natomiast do trójnika 90st
odwrotnie, kielichem w dół ze spadkiem 5% w kierunku kotła. Dla kotłów gazowych długość takie przyłącza nie powinna być dłuższa niż 2m, a dla innych ¼ wysokości komina.
Z jednej strony zaletę takich cienkościennych wkładów kominowych jest to, że się szybko nagrzewają, a z drugiej strony ich wadą jest to, że się szybko chłodzą. Szybkie nagrzanie wkładu kominowego pozwala nam, w krótkim czasie uzyskać odpowiednią temperaturę i tym samym odpowiedni ciąg kominowy. Natomiast szybkie schłodzenie powoduje osłabienie ciągu i powstanie kondensatu. Komin ceramiczny dłużej się nagrzewa co na pewno jest wadą przy rozpalaniu i kotłach pracujących cyklicznie.
Montaż wkładu polega na wpuszczeniu poszczególnych elementów rurowych od góry komina i połączeniu ich z kształtkami włożonymi od dołu komina. W nowo budowanym domu można taki wkładu zabudować podczas murowania ścian komina, pamiętając by nie zabrudzić go mokrą zaprawą murarską. Jednak przed rozpoczęciem montażu, należy oczyścić wnętrze komina z pozostałych produktów spalania oraz obluzowanych fragmentów ceramiki. Sprawdzić czy przekrój komina jest wystarczający, a można to zrobić np. przez wpuszczenie rurki pilotażowej. (1m odcinek rury powinien być wystarczający). Można wykorzystać o tego celu rurę z uchwytem montażowym.
Gdy już mamy pewność, że nasz wkład zmieści się w kominie, to należy przygotować się do właściwego montażu. Należy ustalić miejsce montażu trójnika i wyczystki i w tych miejscach odpowiedni rozkuć komin. Wykonać odpowiednią podstawę w kominie, na której będzie bazował wkład. Wkłady kominowe muszą zachować odpowiednią odległość od elementów palnych, która wynosi tutaj 500 mm. Maksymalna wysokość wkładu kominowe bez zastosowania dodatkowych podpór odciążających komin wynosi 10m. Takie podpory należy stosować co 10m. Stabilizację wkładu w osi komina uzyskujemy przez zastosowanie obejm ustalających.
Gdy już mamy gotowe rozkute otwory rozpoczynamy właściwy montaż poprzez umieszczenie na dole miski, wyczystki i trójnika, a od góry wpuszczamy elementy długościowe rurowe z wykorzystanie rury z uchwytami montażowymi i linki. Wkład powinien być zamontowany na taką wysokość ponad czapę kominową, by zostawić jeszcze miejsce na daszek, kołnierz przeciwdeszczowy i płytę dachową.
Zamiast daszka można zastosować nasadę kominową wspomagającą ciąg i osłaniającą wylot przed zawiewaniem wiatru.
Na koniec pozostaje zamontować jeszcze drzwiczki i zamurować wszystkie otwory montażowe. Przy grubych murach można zastosować przedłużenie wyczystki. Należy unikać kontaktu zaprawy murarskiej z elementami wkładu kominowego. Można to uzyskać przez zastosowanie przekładek z wełny mineralnej lub włókniny ceramicznej. Drzwiczki można obsadzić w specjalnej ramce montażowej, która w łatwy sposób pozwoli nam wymienić je na regulator ciągu.
Jeśli chodzi o trwałość wkładu kominowe, to ważne by pomieszczenie kotłowni nie miało styczności ze związkami fluoru i chloru, dotyczy to zakładów fryzjerskich, pralni, czy magazynów związków chemicznych itp.
Komin powinien być wyprowadzony ponad dach na odpowiednią wysokość zgodnie z wytycznymi zawartymi w normie PN-B-10425. Dobrze jest również wszystkie aspekty montażu uzgodnić z kominiarzem jeszcze przed samym montażem. Natomiast po zakończeniu prac należy dokonać przeglądu kominiarskiego odpowiednio udokumentowanego. Przy podstawie wkładu przymocować i uzupełnić tabliczkę znamionową. Przestrzeganie okresowych kontroli i czyszczenie komina zgodnie z obowiązującymi przepisami pozwala na wieloletnie użytkownie takich systemów kominowych.
